Wielu z nas boi się zmian, nie lubi zmian, ma problem w odnajdywaniu się w nowej sytuacji. Nieraz doświadczamy oporu przed zmianami. A zmiany nawet te niewielkie to możliwość rozwoju. Dzięki nim możemy poznawać lepiej siebie, uczyć się nowego podejścia, uwalniać to, co nas osłabia i wzmacniać to, co pozwala nam rozkwitać i rozwijać potencjał. No tak… łatwo powiedzieć, trudniej zrobić – być może pomyślisz. Tylko, że warto to robić…
Nie mogę czy nie chcę?
Bywa tak, że decydujemy tkwić przez wiele lat w sytuacji, która nas nie karmi. W okolicznościach, które nas nie wspierają. W miejscu pracy, które nas nie rozwija. W relacji, która nie daje poczucia spełnienia i radości. W znajomościach, które nie sprawiają, że czujemy się najlepszą wersją siebie. W stylu życia, który nam nie służy…
Dlaczego? Ze strachu przed ZMIANĄ. „Lepsza stara bieda” niż nieznane? Myślę, że na poziomie świadomym człowiek bardzo często pragnie zmiany, ale podświadome programy trzymają go w miejscu… sprawiają, że staje się niczym bezwolna marionetka. To bardzo smutne.
Czasem chodzi też o opór przed pracą, którą trzeba wykonać, żeby zbudować życie czy jakiś konkretny jego aspekt na nowo… Wielu z nas decyduje się tkwić w tym, co nie jest dla nas dobre, ponieważ brakuje nam cierpliwości. A cierpliwość i wytrwałość są jak mięsień – możemy je rozwijać.
Wiem, że to co piszę może wydać się kontrowersyjne. Bo jak to? To takie proste? Każdy może zmienić swoje życie? Na wszystko mamy wpływ? Nie na wszystko… Ale na wiele rzeczy tak.
I warto – dla własnego dobra zacząć zauważać, kiedy faktycznie coś jest poza naszym wpływem kontroli, poza nami… i najlepsze co możemy zrobić to zaakceptować to, co jest… a kiedy MOŻEMY WPROWADZIĆ ZMIANĘ, ale wmawiamy sobie, że to niemożliwe…
Mówimy sobie „nie mogę” – a kiedy przyjrzymy się naszym najgłębszym motywom może okazać się, że tak naprawdę „nie chcę”… Tylko przyznanie tego przed sobą i innymi zwykle napawa nas niechęcią. Wolimy tłumaczyć sobie, że przecież „nie mogę”, bo dzięki temu usprawiedliwiamy się w oczach swoich i innych. „No tak – Tobie łatwo powiedzieć” mawiają niektórzy. Hm… tylko czy aby na pewno to prawda? Rzadko kiedy naprawdę znamy cały obraz sytuacji… A jeśli chcielibyśmy mu się przyjrzeć to okazałoby się, że osoba która w naszych oczach „miała łatwiej” przeszła przez cały szereg wyzwań, trudności, porażek, upadków.
I wciąż przechodzi… Bo rzadko kiedy czyjekolwiek życie „jest idealne” 😉 Ale w myśl powiedzenia, że „trawa jest zawsze bardziej zielona” u sąsiada czasem bagatelizujemy swoje szanse, możliwości, a z lubością wskazujemy na to, jakie „szczęście” ma ktoś obok. Tylko, że SZCZĘŚCIE w ogromnej mierze to stan umysłu.
A na to każdy z nas ma naprawdę całkiem spory wpływ, czyż nie?
KRYZYS może nam pomóc
Zatem z tej perspektywy KRYZYS MOŻE BYĆ LEKARSTWEM… ponieważ konfrontuje nas z tym, co niewygodne. Sprawia, że nie jesteśmy w stanie zachować już dłużej obecnego status quo. Jest nam tak strasznie niewygodnie, źle, że po prostu (aby nie zatonąć..) musimy zacząć wprowadzać ZMIANY… I wówczas stajemy przed wyborem: totalnie się pogrążę, będę dalej wmawiać sobie, że moja strefa wpływów jest bardzo wąska… Albo wezmę odpowiedzialność za swoje życie. Samopoczucie. Szczęście.
Przyjmując to co JEST z całym dobrodziejstwem inwentarza. Nie chodzi o to, że nagle nasze życie stanie się bajkowe jak za sprawą czarodziejskiej różdżki. Ale oznacza to, że kryzys często konfrontując nas z tym, co niewygodne, trudne dla nas – OTWIERA NAM OCZY.
Zaczynamy dostrzegać jak wiele naszego cierpienia jest tak naprawdę rezultatem NASZYCH DECYZJI. Naszych działań albo zaniechań. Albo naszego sposobu postrzegania rzeczywistości… Jak bardzo nasze ograniczające przekonania, programy zaprowadziły nas na manowce. To cholernie trudne przyznać, że tak jest. Ale przyznanie tego.. budzi nas do nowego życia. Życia, w którym sami sobie oddajemy to, czego tak naprawdę nigdy nikt nas nie pozbawił, ale zrobiliśmy to sami – oddajemy sobie WOLNOŚĆ…
Mamy wybór
WOLNOŚĆ do uczenia się myślenia tego, co będzie nam służyć.
WOLNOŚĆ do decydowania o tym, czy otworzymy się na poszukiwanie wiedzy, która może nas wspierać w zmianie.
WOLNOŚĆ, aby być ze sobą szczerym – nawet jeśli czasem oznacza to ból dla naszego ego… wybieranie prawdy nie zawsze jest komfortowe, ale jeśli widzimy rzeczy takimi jakie są – możemy zmienić działanie.
WOLNOŚĆ do podejmowania działań, które mają sens i będą przybliżać nas do życia bliżej siebie.
Kryzys otwiera nas także na najważniejsze pytanie…
„Jak długo chcemy kontynuować swoje cierpienie? Kiedy gotowi jesteśmy je odpuścić? Kiedy już dość?”
David R. Hawkins
W kryzysie, trudnej dla nas sytuacji życiowej stajemy przed pytaniem – CZY WYBIERAMY NADZIEJĘ, CZY ZNIECHĘCENIE? Tak.. mamy wpływ na tę decyzję. Czasem trzeba ją podejmować wielokrotnie. Ale mamy wybór!!!
„Dokonując tego wyboru, dobrze jest przyjrzeć się, co nam daje trzymanie się pozostałości bolesnego doświadczenia. Jaką satysfakcję z tego czerpiemy. Jakaż to małość nas zadowala… Gniew? Nienawiść? Użalanie się nad sobą? One wszystkie przynoszą nam tę małą, tanią satysfakcję. Przestańmy udawać, że jej tam nie ma.”
David R. Hawkins
Każde nasze doświadczenie emocjonalne to okazja do tego, aby wzrastać albo spadać… To konfrontacja, w której każdy z nas wybiera…
Zmiana jest możliwa
I tylko proszę nie myśl „Tobie łatwo powiedzieć” 😉 Wiem czym jest kryzys, zniechęcenie, pogrążenie się w apatii i braku nadziei. Byłam tam – czy ma sens porównywanie czy na pewno dostatecznie głęboko w ciemnościach się pogrążyłam? „Ja mam gorzej” – ok, może i tak. To subiektywne oceny. Ważne jest to, że z mojej subiektywnej perspektywy, w moich myślach i emocjach – życie wydawało się dla mnie pułapką, czarną dziurą, w której nie ma dla mnie miejsca na wyrażanie siebie. Nie wierzyłam w to, że mogę być spełniona. Mieć cele, które będą spójne ze mną i które będę realizować z radością każdego dnia. I nie było tak, że z dnia na dzień wskoczyłam z poziomu „apatii i depresji” na poziom „spełnienia, odwagi i akceptacji”. To był proces. I choć dzisiaj czuję się szczęśliwa, spełniona i pełna wdzięczności to ten proces się nie kończy… Wciąż trwa i trwać będzie zawsze.
W życiu nie ma jednego szczytu, który osiągamy i już raz na zawsze na nim trwamy… Każdy dzień to konfrontacja z nowymi „strachami”, wyzwaniami i WYBORAMI.
Ale moją najważniejszą wartością jest WOLNOŚĆ i nigdy więcej nie chcę czuć, że sama ją sobie odbieram. W każdych okolicznościach to ja WYBIERAM NADZIEJĘ LUB ZNIECHĘCENIE.
Wybór bywa trudny, bo nadzieja nie jest bierna… każe nam się rozwijać, działać, uczyć. Zniechęcenie „nasze małe ja” może postrzegać jako opcję bardziej wygodną, bierną… tylko czy dobrą?
A Ty co dzisiaj wybierasz?
P.S. Mam nadzieję, że widzisz różnicę pomiędzy podejściem pełnym wolności wyboru, proaktywnym dbaniem o swoje życie, a OBWINIANIEM SIĘ, byciem dla siebie niewspółczującym i okrutnym. We wszystkim najlepsza jest równowaga, a zatem są takie momenty w naszym życiu – gdy najlepszym i jedynym proaktywnym zachowaniem – jest podarowanie sobie współczucia, dobrego słowa, akceptacja naszych łez. Akceptacja, że jest nam w tej chwili trudno. I przyjęcie tych emocji. A następnie podjęcie pełnego WOLNOŚCI WYBORU – co dalej wybieram? Co teraz będzie najbardziej wspierające dla mojego życia? Odwagi…!
Z miłością ♥
Magda
Fot. główne: Monika Kudryk: www.takiemomenty.pl
Fot. pozostałe: Unsplash
Chcesz być na bieżąco i czerpać wiedzę i inspirację z tego miejsca?
♥ Zapisz się na bezpłatne LISTY OD SERCA TUTAJ
♥ Dołącz do niezwykłej, pełnej wsparcia i INSPIRACJI grupy na FB – TUTAJ oraz na fp – TUTAJ
♥ ♥ ♥
Słyszałeś o dającej NADZIEJĘ na przejście przez KRYZYS książce? O książce, która pomaga uporać się z ograniczającymi przekonaniami, dodaje odwagi do życia NA WŁASNYCH ZASADACH, wskazuje sposoby na codzienną UWAŻNOŚĆ i uczy jak cieszyć się z małych rzeczy? Jestem autorką tej książki, a jej tytuł to „Zdrowa Nadzieja” 🙂 Mój proces dochodzenia do zdrowia był przełomem w życiu i sposobie patrzenia na świat. Zrozumiałam, że bez względu na okoliczności SZCZĘŚCIE jest decyzją. Chcesz się dowiedzieć więcej? Zajrzyj TUTAJ
♥ ♥ ♥
